Even van de wereld geweest, geen internet noch telefoonverbinding en er was eigenlijk maar weinig tijd om iets te schrijven. Deze middag toegekomen in nouakchott (mauritanie) in een "hotel". Maar eerst een update van alles wat vooraf ging. Laatste bericht dat we stuurden kwam van ergens in de buurt van Merzouga waar we meereden met de 4x4 door de zandvlakte. Sinds dan zijn we doorgereden naar Zagora waar vele wagens een herstelbeurt kregen. Sommige herstellingen duurden tot diep in de nacht, wij waren er ook bij maar dan enkel om alles te bekijken. Telkens je ergens stilstaat komen er kinderen op je af. Ze vragen eerst naar een cadeau, sommigen blijven staan voor een praatje. Wij leren dan wat Arabisch, zij Nederlands en voor beiden gaat het niveau van het Frans wat naar boven. Opvallend was hoeveel honger naar kennis dat ze hebben. "Wat is de hoofdstad van USA, hoe werkt die auto, ... "

Voor de volgende dag hadden we afgesproken in Foum Zguid. De 4x4 gingen via de duinen, Wij en 'n motard gingen via de asfaltweg waar we toch even de tijd hadden om de toerist uit te hangen. Hieronder een foto van 'n palmboomtuin.

Wij zijn toegekomen rond half drie, de rest van de groep had problemen om de duinen te trotseren en waren er pas diep in de nacht. Bij het ontwaken liep de wagen niet zo lekker, platte band maar deze was redelijk snel en zeer goedkoop te herstellen. 

Wat erna volgde was drie dagen, bijna aan één stuk door rijden. Van Foum zguid naar de grens van Mauritanie. gevaarlijke wegen met putten, soms maar één vak waarbij kruisen bijna onmogelijk was. Wegen zijn niet verlicht (geen probleem) maar de lichten van die wagens die we kruisten waren nauwelijks afgesteld of ze reden met hun grote lichten aan waardoor de seconden erna je verblind was. Voor het vallen van de nacht leverde dat wel schone foto's op.

Na een goede 1800 kilometer rijden, tientalen politiepostjes en enkele liters benzine kwamen we toe aan de grens van Mauritanie. bibberen en zweten dat het deze keer toch goed zou komen maar al die ongerustheid was voor niets. Natuurlijk vroeg elke militair en chef zijn cadeau (iedereen kreeg een pul ontsmettingsmiddel voor de handen want wij hebben enkele honderden mee) en tussen de beide landen was er een niemandszone met "bijna" onberijdbare baan en heel veel vuil.

Met z'n allen onder militaire begeleiding Nouadhibou voor cultuurshock nummer zoveel. Nog meer armoede, stof, choas en overal geiten. 's Avonds op de kampeerplaats waren we terug voltallig met de challengers  Iedereen was op de hoogte van wat er in Tanger gebeurd en uit solidariteit werd er rondgegaan met de pet waardoor onze douanekost geen 800 meer was maar een dragelijke 200. dank jullie wel!!

Volgende dag vroeg op om de Sahara in te trekken. De gidsen plukten een geit van straat voor hun avondmaal en vanaf dan was het gas geven, veel gas geven (100 liter voor een paar honderd kilometer) maar we bleven tot ieders verbazing gaan. Geluk was wel dat we voorop konden rijden want de gids zat bij ons. bij het vallen van de avond, stoppen, tenten opslaan (voor de anderen). Wij onze brancards waar we op slapen afstoffen en een tukkie doen onder 'n volle maan met rondom ons heel heel weinig behalve zand en 'n boom. Is moeilijk om daarvan foto's van te trekken maar hieronder toch een poging. 

foto hierboven; de maaltijd van onze gidsen... en hieronder de verzamelplaats voor ons vertrek. De gidsen overtuigen dat we het wel gingen aankunnen met onze voiture, wat lucht aflaten van de banden en gaaaaaan. 

Na enkele dagen kwamen we uit aan de zee waar we sliepen zijn waar we ons ons uiteindelijk vast hadden gereden. Spannend deze ochtend want de zee kwam erg fel opzetten en even leek het erop dat we gingen verzuipen. thanks to the 'discoboys' om ons eruit te slepen!

Nu op "hotel" met douche en wc! Nog een goede 1000 kilometer te gaan en twee douaneposten...